Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.

Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit?
Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.
Quam si explicavisset, non tam haesitaret.
Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos?

Illi autem, quibus summum bonum sine virtute est, non dabunt
fortasse vitam beatam habere, in quo iure possit gloriari,
etsi illi quidem etiam voluptates faciunt interdum
gloriosas.

Video equidem, inquam, sed tamen iam infici debet iis
artibus, quas si, dum est tener, conbiberit, ad maiora
veniet paratior.

Deinde concludebas summum malum esse dolorem, summum bonum voluptatem! Lucius Thorius Balbus fuit, Lanuvinus, quem meminisse tu non potes.

Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Duo Reges: constructio interrete. Quis Aristidem non mortuum diligit? Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Sed quot homines, tot sententiae; Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.

At multis se probavit.
His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.
Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?
Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.
Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere.

At certe gravius.: Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset.
Bork: Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;
A mene tu?: Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L.
Quid ergo?: Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia.

Quis enim redargueret? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.